Op de boerderie #2 - An die Arbeit

Woensdag 24-10, Evelyn

Ik heb gewoon uitgeslapen. OM 9:00 had ik m'n wekker gezet (voor de zekerheid) zodat ik niet tot 11:00 blijf liggen. Ik had bedacht dat ik maar meteen m'n douch ga schoonmaken, dan douchen en daarna pas ontbijten. Dus sta ik (zoals moeders dat ook altijd doet) in m'n ondergoed de douche schoon te maken. Zo komt er namelijk geen bleek op je kleren ;) Aangezien ik geen radio of iets heb, vermaak ik mezelf maar met het zingen van liedjes. Van 'Dikkertje Dap' tot 'Let is snow', alles komt voorbij. Nadat ik ook gedoucht heb, ga ik ontbijten. Aangezien ze ook hier geen NORMALE yoghurt hebben eet ik maar twee geroosterde broodjes en een kiwi. Ondertussen komen Geoff en hun oudste zoon Kenneth thuis. Hun gaan lekker aan de koffie en nemen een Anzac koekje. Aangezien ze niet weten dat ik net ontbeten heb, krijg ik ook zo'n koekje. Oef, dit zijn echt lekkere koekjes. Geoff vraagt of ik het verhaal achter de koekjes weet. Uiteraard weet ik dat niet (heb zelf nog nnoit van de koekjes gehoord)!

Gedurende WO I vochten de Australische en Nieuw-Zeelandse mannen in Turkije. De achtergebleven vrouwen wilden hun mannen helpen en daarom verkochten ze deze koekjes om geld te verzamelen voor het Rode Kruis. Ze kwamen er ook achter dat deze koekjes super lang houdbaar bleven, dus werden ze ook naar het front gestuurd. Daarom bedachten en maakten ze deze koekjes en werden ze Anzac genoemd: Australia New Zealand Army Call. Deze koekjes worden nog steeds gebruikt in het legen als rantsoen, maar worden ze wel in een fabriek gemaakt! Toch weet Jeannette ze zelf te maken, dus ga ik van de week natuurlijk even het recept vragen ;)

Na het koekje loop ik met de mannen mee, want Geoff laat me zien wat nu precies de bedoeling is met mijn veranda.
1) Ik moet de veranda bezemen
2) De veranda moet geschrobt worden
3) Dan wachten totdat de veranda droog is
4) Als ie droog is nog een laatste keer bezemen
5) De olie aanbrengen met een soort watten/wollen slof om een bezem

Piece of cake, zeg ik tegen Geoff. Eerst poets ik nog gauw even m'n tanden, voordat ik de veranda ga poetsen. Dus de borstel door m'n mond en de bezem over de veranda. Aangezien ik niet ga schrobben, pak ik lekker een mop en ga lekker moppen. 'Toen onze mop een Mopje was...'

Nu wordt het tijd om de veranda te laten drogen, dus is het kokkerel tijd. Jeannette is vandaag de hele dag de Japanse meisje ophalen en ze de omgeving laten zien. Ik heb het huis dus lekker voor me alleen, Geoff is namelijk ook druk met z'n irrigatiesysteem voor de aardappelen. Jeannette had met gister gevraagd of ik Fruity Chews wil maken en natuurlijk wil Renée dat. Ik ben lekker een uurtje verder als het Fruity Chews de oven uit komt. Het ziet er echt lekker uit en het ruikt ook super. Beetje jammer dat ze met frui, gedroogd fruit bedoelen: rozijnen, krenten, abrikozen en cranberries. Maar goed, gelukkig zitten er ook pinda's in. Als ik 't thuis zou maken, zou ik het gedroogde fruit vervangen voor andere noten en pinda's --> Chewy Peanuts

Ondertussen komt Geoff thuis (14:00) en vraagt ie of ik al geluncht heb en dat heb ik natuurlijk nog niet. Hij vraagt of ik een jaffle wil. Geen idee wat het is, maar ik zeg gewoon ja. Zodra we beginnen krijg ik het in de gaten. Een jaffle is een tosti ;) En daar is Renée gek op. Aangezien je op een jaffle meer kan doen dan alleen ham en kaas, krijg ik de Geoff variant. Kaas, opa-Hoiting-worst (weet niet hoe het anders heet :S) en tomaat. Terwijl dat in de toaster zit krijg ik nog iets lekkers. Een stuk ananas op m'n derde broodje. Beetje rare combinatie zul je denken, maar het is echt heel erg lekker!

Zodra het broodje-ananas op is zijn de jaffles klaar. Ik kan niet wachten om m'n tanden erin te zetten. Mmm... Lekker die gesmolten kaas en die worst ook! Ik zit echt een partijtje te genieten. Na de lunch proeven Geoff en ik wat van mijn zelfgemaakte Fruity Chews. Het is echt chewy en Geoff vindt het ook super lekker!

Ik ga nu maar beginnen met het echte werk, de veranda oliën. Dit valt dus echt heel erg mee. Dat wollen-wattige-slofje-op-een-bezem maakt het echt heel erg makkelijk. De veranda ziet er naar 45 min dan ook heel anders uit. Even gauw dat wollen-wattige-slofje uitspoelen en ik ben helemaal klaar.

Jeannette zei dat ze om 16:00 weer thuis zou zijn, dus ga ik nog maar een beetje stofzuigen in de 'tuinkamer'. Uiteindelijk weet ik niets meer te verzinnen, dus ga ik maar TV kijken (Bondi Rescue, altijd leuk om te zien).

Uiteindelijk komen de Japanse meisjes aan. Het zijn van die giechelige-verlegen-niets-zeggende-behalve-mmmm dingen. Ze spreken amper Engels, dus dat gaat lachen worden. Ik geef ze een hand en stel me voor. Ze staan me 'n beetje versuft aan te kijken, maar goed dat negeer ik gewoon. ALs ik weer terug loop naar de keuken begrijp ik het pas: handenschudden kennen ze natuurlijk niet, ik had zo'n vage buiging moeten maken met m'n handen tegen elkaar voor m'n borst! PECH!

We gaan gezellig met z'n 6-en zitten kletsen bij een koppie thee en natuurlijk een stukje bananencake. Of althans, we zitten wel met z'n 6-en te eten en te drinken, maar praten doen voornamleijk Jeannette en ik. Elke keer vraagt Jeanneete iets aan de meisje (2 van 17 jaar en 2 van 16 jaar), maar komt er alleen maar mmm?? uit. Dus probeer ik de vraag elke keer op een Dora-the-explorer-manier uit te leggen. En dat gaat aardig, want er komen veel meer antwoorden van de meisjes. Na de thee gaan Jeannette en ik aan heteten beginnen. We eten steak met één-of-ander-sausje en wortel en uien dat uiteindelijk in de oven gestopt wordt. Daarbij eten we aardappelpuree (van gewone en zoete aardappels) en gekookte worteltjes en sperzieboontjes. De wortels moet ik Julienne snijden (ben ik even blijf dat ik vaak naar kookprogramma's kijk ;)) en de sperzieboontjes onttoppen. Daarna de aardappels schillen en beginnen met de tafel dekken. Als de aardappels klaar zijn lekker stampen met een suk (JE is ook hier van toepassing) boter en melk. De steak-stoofpot-achtig-iets komt ook uit de oven en de Julienne worteltjes en sperzieboontjes zijn ook klaar. Mmm... het ziet er echt mega lekker uit en de het ruikt super lekker.

De Japanse meisjes mogen eerst opscheppen. Ow, opscheppen kan je het eigenlijk niet noemen. Ze nemen echt maar een schijtbeetje. Ik denk een eetlepel aardappelpuree en 3 boontjes en 3 worteltjes. Twee meisjes zijn vegetarisch dus hebben ze zowat een leeg bord. Huppakee, Renée is aan de beurt, gewoon een boord vol. Twee stukken steak, 2 opscheplepels puree en een goed aantal worteltjes en een KLEIN aantal boontjes (houd ik echt niet zo van) en lekker smullen maar. De Japans meisjes eten echt super traag, maar gaan gelukkig wel nog een keer opscheppen. Als toetje wordt mijn zelfgemaakte Sticky-Date-Pudding aangesneden. De stukjes worden natuurlijk even in de magnetron gedaan, maar helaas wilde Jeannette geen karamelsaus met me maken dus doet ze er maar weer van die vieze room overheen. Voor mij geen room, maar wel een extra groot stukje ;)

Na het eten ruimen we op en mogen de meisjes vuurwerk sterretjes aansteken. Een van de meisjes weet niet wat d'r over komt, ze gilt dan ook als ik het sterretje in haar hand wil aansteken met mijn sterretje. Ik probeer d'r duidelijk te maken dat het geen Striker is wat ze in d'r hand heeft, maar het is nogal een schijterig geval. Pech voor haar en geluk voor mij ;)

Na de sterretjes ga ik weer rtichting mijn eigen honk. Morgen mag ik de hele dag mee naar de mooiste plekjes in de omgeving. 's Ochtends even helpen met ontbijt en BBQ-lunch klaarmaken (leuk met 2 vegetarische meiden) en dan om 10:00 op pad. Net nog even wat sport oefeningen gedaan (dat moet echt wel met al dat lekkers :P) en nu nog wat lezen. Ben benieuwd wat morgen brengt ;)