Op de boerderie #3 - Pampers

Donderdag 25-10, Evelyn

Vandaag ga ik Jeannette helpen met het ontbijt voor de meiden. Ze heeft gezegd dat ik om 08:15 m'n wekker mag zetten, dus kan ik lekker een beetje uitslapen. Lekker douchen en aankleden. Als ik de keuken binnenloop (moet altijd m'n schoenen uit doen in het huis!) zie ik dat de Japanse meiden al aan het ontbijten zijn en dat Jeannette druk bezig is om alles voor de BBQ-lunch van vanmiddag en het eten van vanavond klaar te maken. Ik eet 2 geroosterde broodjes met aardbeienjam en ga daarna Jeannette helpen in de keuken. We hebben tot 10:00 de tijd om alles klaar te maken, dan gaan we namelijk naar een krater.

Ondertussen komt Geoff de keuken binnenlopen en vraagt hij of ik 2 bakkies koffie wil zetten en 2 Anzac koekjes naar de werkplaats wil brengen (het ene bakkie met 1 schepje suiker en een 'wolkje' melk en het andere bakkie met 3 (!!!) schepjes suiker en een scheut (!!!) room). Dat gaat Renée natuurlijk helemaal klaarzetten. Echter geeft Jeannette me geen koekjes, maar 2 stukjes bananencake en 2 stukjes Chewy Fruit. Daarna poets ik gauw m'n tanden, pak ik m'n camera en m'n telefoon (in de hoop dat ik onderweg ergens WEL bereik heb).

We laden de auto in en rijden om 10:30 weg. Handig om 30 min te laat te zijn. We rijden naar de krater en de eerste waterval van vandaag. Daar meeten we John en Diana met 4 Japanse jongens. We komen nog een andere vrouw tegen met 4 zeer goed Engels sprekende Japanse meiden. We doen een morning tea met bananencake, Anzac koekjes, chocolat fudge, geglazuurde koekjes en zelfgemaakte mueslirepen. Dit is echt te geweldig voor woorden. Ik hoor de chocolat fudge (gemaakt door Dianna) mijn naam roepen. Ik kan hem bijna weerstaan, maar moet toch toegeven. Op het moment dat ik mijn tanden erin zet weet ik dat dit de lekkerste chocolade taart/cake/fudge/brownie is die ik ooit gegeten heb (sorry Chantal, ik zal volgende week het recept vragen). De chocolade is zo sticky en kleverig, terwijl de boven kant super zacht is en de grote stukjes melk en witte chocolade, mmmm... Te lekker voor woorden. (Zitten jullie al te severen?? :P) Ik geniet echt met volle teugen. De bananencake wordt door de Japanners goed gegeten netzoals de chocolate fudge!

Na de morning tea gaan we dan eindelijk naar de krater. Aangezien John en Dianna formaatje olifant zijn en Jeannette formaatje baby olifant is, lopen we echt super traag. Ik besluit dan ook maar om voorop te lopen en alvast van al het moois om me heen te genieten. Ik neem een paar foto's en kom uiteindelijk bij de krater uit. Wholiemolie, dat ding is echt kneitertje diep. Ik durf eigenlijk niet zo goed over de rand van de ballustrade te kijken, maar wil toch een foto van de diepte maken. BUMMER! Accu van m'n camera leeg! FUCK!

Nou ja, dan maar gewoon van het uitzicht genieten (en dat betekent dat ik met de volgende groep Japanners ook weer mee mag om WEL foto's te maken :D). Uiteindelijk komt de rest van de groep ook. John heeft een aantal stenen mee genomen ter grootte van je hand. Hij gooit ze met een, voor zijn doen ;), behoorlijke vaart in het water dat ver beneden in de krater staat. BAM! Jezus mina, wat maakt dat een herrie. Echt niet normaal, joh. Gelukkig heeft John genoeg stenen bij zich, dus ga ik ook is even zo'n geluidje maken. BAM! Het is echt ongelofelijk wat voor een echo dat achterlaat! De dame (wiens naam ik dus niet meer weet) vertelt me dat ze hier verschillende duikexpedities hebben gehad, maar dat nog nooit iemand tot de bodem is geweest, omdat ze die simpelweg niet kunnen vinden. Zo diep is het dus!

Jeannette vraagt of ik de Japanse kids (ze zijn dus allemaal 16-17, maar ze gedragen zich als 9-10) naar beneden wil nemen naar de waterval verderop. Zo'n kans laat ik natuurlijk niet voorbij gaan. Dus neem ik 12 kids op sleeptouw naar beneden. Rap tempo dit keer, want dit zijn allemaal jonge en dunne benen ;) Een van de grietjes die bij Jeannette slaapt (hetzelfde grietje van de sterretjes van gisteravond) heeft vandaag echt een luier nodig. Ze schijt echt bagger voor alles. Ze houdt de groep de hele tijd op, dus besluit ik haar voorop te laten lopen. In één keer heeft ze veel meer vertrouwen en moet zij de weg uitzoeken. Met een glimlach komt ze dan ook beneden aan. Thank you, thank you, zegt ze. Kijk, daar doe je het nou voor :) De waterval is echt super mooi. Het liefste ga ik nog wat dichterbij over de rotsen, maar ik ben bang dat die Japanse kids niet kunnen zwemmen. Dat avontuurtje moet ik maar voor een andere keer bewaren. We lopen via een andere route naar boven. Dat Pampers-grietje laat ik weer voorop lopen en wonder boven wonder komen we in rap tempo boven aan. Het liefste zou ik nog even teruggaan, om wat verder te klauteren, maar we moeten weer richting auto, druk programma vandaag.

We rijden via een scenic route naar het volgende punt, de Millaa Millaa waterval. Wow, ook dit is echt een mega mooie waterval. Ik ren natuurlijk meteen naar beneden en zie dat andere mensen in het water zwemmen. Hè fuck, waarom heb ik geen bikini aan! Dus schoenen en sokken uit en m'n brace (!!!) af en lekker tot m'n spijkerbroekie het water in. Pampers krijgt zowat een rolberoerte als ze ziet wat ik doe. Ik kan helaas niet tot het echte vallende water komen (dat laten me broekspijpen niet toe), maar neem volgende keer zeker m'n bikini mee.

Na de waterval gaan we naar de scenic lookout van Millaa Millaa. Biep biep, biep biep, biep biep, biep biep. Ontvang ik toch in ene 4 sms-jes. Op het moment dat ik terug wil sms-en is m'n bereik alweer voorbij. Nou ja, dan maar wachten tot ik wel weer bereik heb! Als we bij de scenic lookout zijn (op een behoorlijke hoogte) heb ik BEREIK! Yeah, dus even gauw het thuisfront laten weten dat ik nog leef, Chantal vertellen dat het goed gaat op de boerderie, Marion vertellen dat het hostel goed is, maar uit het centrum ligt en Misha veel plezier wensen met haar scoobadive! Sorry voor Chantal en mama dat ik jullie om 5:00 's ochtends wakker sms-te!

Wow, deze lookout is echt huge. Ik baal van m'n camera, want had hier namelijk een super mooie panoramic foto kunnen maken. Maar goed, aangezien mijn natural fotogeniekheid is opgevallen, wil elk Japans meisje met mij alleen op de foto ;) Omdat het een Japanse foto is kan het peace-teken natuurlijk niet ontbreken.

Na de lookout rijden we naar Ravenshoe voor de lunch. Ik loop met de kids het infocenter in. Hier hebben ze twee super leuke Aboriginal verhalen over water en vuur. De volgende keer als ik er ben, maak ik er een foto van. Daarnaast hebben ze ook een bos nagebouwd en daar de dieren van de omgeving in opgezet. Je moet een zaklamp gebruiken om tussen de bomen naar de dieren te kijken. Zelfs ik vind dit leuk :)

Nadat ik de meiden één voor één op de foto heb gezet met een standbeeld van een cowboy gaan we lunchen. Een broodje met worst en uien. Daarnaast proef ik ook een beetje van de vegetarische quiche van Jeannette. Mmm... Ook dit is weer lekker. Na de lunch ga ik met de Japanse jongens van John en Diana VOETBALLEN! Jeannette had namelijk een (plastic :() voetbal in de auto liggen en die heb ik natuurlijk even meegenomen. En dat is natuurlijk veel beter dan de lullige en saaie tennisbal waar John mee komt aanzetten. Na lekker een half uurtje te hebben gevoetbald (oeh, dat voelde echt goed en ik kan het nog steeds :D) gaan we weer verder.

De volgende en laatste stop is een stoomtrein. Kijk, dat vind ik dus een beetje heel erg saai. De meiden vinden het ook niks, dus probeer ik een soort van met ze te praten. En ik moet zeggen het lukt aardig. Ik vraag maar een beetje de makkelijke vragen: lievelingskleur, lievelingsdier, broers/zussen, favoriete vak op school, dat soort dingen. Op alle vragen krijg ik van iedereen antwoord en beantwoord ik ze natuurlijk zelf ook: oranje, dolfijn (jeugdsentiment), 1 broertje en 1 zusje en rekenen (als Geoff en Jeannette al niet weten wat marketing is, probeer ik het maar helemaal niet bij de kids).

Na de stoomtrein rijden we lekker naar huis, ik kan je vertellen, ik zit er behoorlijk doorheen, maar goed John en Diana krijgen een klapband, dus brengt Jeannette ons thuis. Daarna haalt ze de jongens en nemen we met z'n allen wat drinken en een Anzac koekje. Jeannette leidt de kids rond op de boerderij terwijl ik lekker m'n voeten even omhoog gooi en geniet van de rust.

Niet veel later komen John en Diana alweer aangereden. John gaat de jongens halen, terwijl Diana en ik een beetje kletsen. Zo kom ik te weten dat er in dit deel van Australië belasting wordt geheven op... REGENWATER! Ik denk dat als de Nederlandse overheid dit zou doen we Europa eigenhandig uit de crisis kunnen trekken ;)

Maar goed, Jeannette en ik beginnen weer met het eten. Aardappelpuree van gewonen aardappels, gekookte zoete aardappel, wortel en sperziebonen (Jeannette had van Diana weer een hele zak gekregen :(, jippie). Daarbij eten we een stew (stoofpot) van steak, uien, wortels, pompoen en tomaten uit blik. Als toetje eten we een verse fruitsalade (ananas, appel, kiwi en PAPAYA) met een schep jelly.

Tijdens het eten klaarmaken vertelt Jeannette dat de zoon van John en Diana homo is. Oh, zeg ik heel enthousiast, mijn neefje is ook homo, mijn beste vriend op de middelbare school is homo en dat NL het eerste land ter wereld was waar het homohuwelijk werd toegestaan. OEPS... dat had ik beter niet kunnen zeggen. Eventjes vergeten dat we hier op het conservatieve platte land zijn. Jeannette zegt dan ook het volgende:
- Het is fijn dat ze homo zijn, zolang ik het maar niet weet
- Ze mogen alles doen, zolang het maar achter gesloten deuren is
- Een huwelijk, dat is tussen een man en een vrouw, en NOOIT, maar dan ook NOOIT tussen twee mannen of twee vrouwen

SLIK! Eigenlijk wil ik hier iets van zeggen, want het slaat natuurlijk helemaal nergens op. Van binnen sta ik dan ook eigenlijk te koken van woede. Gelukkig kan ik m'n agressie-aanval op die fucking wortels en sperziebonen botvieren. Oeh, wat een bekrompen mensen. Het liefste wil ik m'n spullen pakken en wegwezen! De wortels en sperziebonen zien er dan ook veel minder netjes uit als gisteren en ik heb besloten dit onderwerp de rest van de 3 weken niet meer aan het licht te brengen!


Ondanks alles is het eten weer super lekker en met een volle buik help ik nog even de keuken op te ruimen. Morgen moet ik nog een laag olie op m'n veranda doen en de tuin van Jeannette d'r tuintje sproeien. Oeh, wat hou ik hiervan. Kleine klusjes en ik m'n bed and board!

Net nog even wat sportiviteits oefeningen gedaan (ik moet wel, met al dat lekkers :P), 2 kevertjes en 2 spinnen naar de dierenhemel gebracht en nu lekker in bed. Geoff en Jeannette zeiden dat het niet uitmaakte hoe laat ik op sta morgen, dus zet ik m'n wekker maar netjes om 9:00!