Terrorist
Blijf op de hoogte en volg Renée
22 Oktober 2012 | Australië, Cairns
Maandag 22-10, Cairns
Vanochtend was het uitchecktijd. Aangezien ik met Marion heb afgesproken om te ontbijten bring ik alleen m’n lakens vast terug. Ik dump m’n tas bij Marion op de kamer en we lopen eerst naar Coles (supermarket) voor wat bacon ‘nd eggs. Ik bedoel, m’n laatste ontbijt in Darwin moet even gevierd worden. Brood en fruit heb ik nog, dus dat hoeven we niet te kopen. Ik heb nog twee wraps liggen, wat sla, komkommer en huttekase. Dat wordt m’n lunch. We hebben een uitgebreid ontbijt, ieder twee plakken bacon (0,5 cm dik, plakJES kennen ze hier niet), twee eieren met hele dooier, twee sneetjes brood, twee kiwi’s en een beker sap. Nou, op je gezondheid zou ik maar zeggen! Na het ontbijt bring ik m’n bestek en bordjes terug netzoals m’n keycard. Een klein akkefietje, dat pokkewijf achter die balie zegt dat ik helemaal geen bestek hoor te hebben, los ik weer op, dus eindig ik $20 rijker om 12:00 op straat. Samen met Marion richting de gatis Wi-Fi (durf het bijna geen bibliotheek meer te noemen, ik lijk wel een nerd zo vaak kom ik daar ;)) om de laatste dingen op orde te maken voor vanavond en morgen. Daarnaast heb ik ook eindelijk foto’s kunnen uploaden ;) Hoop dat jullie ze leuk vinden!
Rond 13:30 heb ik alles geregeld, de bus naar het vliegveld (Darwin) is uitgezocht ‘TIK’, shuttle service van vliegveld (Cairns) naar hostel is geregeld ‘TIK’, geld voor credit card afschrijving op rekening gezet ‘TIK’, contactgegevens WWOOF boerderij aan ouders gegeven ‘TIK’, laatste contact met WWOOF host gehad ‘TIK’, vragen hoe het met de meiden van de marketing bij LINDA. gaat ‘TIK’ en last-but-not-least AJAX-Heracles samenvatting gezien ‘TIK’.
Na de gratis Wi-FI gaan we de rest van de middag chillen bij de Lagoon. Ik vind het best wel jammer om die meiden nu achter te laten, was echt een leuke groep. Maar ben er van overtuigd dat ik ze zeker nog wel een keer ga tegenkomen langs de Oostkust ;) Ik bedoel, die is MAAR 2750 km lang, eitje!
Rond 16:00 neem ik samen met Misha van iedereen afscheid. We voegen elkaar toe op Facebook, zodat we kunnen blijven contacten en dan lopen we terug naar het hsotel. Ik trek nog even gauw m'n bikini uit en trek m'n ondergoed aan (zit namelijk wat lekkerder in het vliegtuig) en loop daarna naar de bushalte. We komen precies op tijd aan, want 5 min later staat de bus al voor onze neus. Na een (eigenlijk) best wel een beetje zwaar afscheid van Marion zitten we bepakt en bezakt in de bus. Een echte backpacker foto (backpack op je rug en je daypack op je borst) durf ik eigenlijk niet te maken. Alleen al als je er naar kijkt voel je je wervels drie plaatsen in je kolom zakken ;)
Aangezien de bus 3 min te laat is, missen wij onze overstap. Hierdoor moeten we én 40 min wachten op de volgende én moeten we veel langer naar het vliegveld lopen. Ik heb wel geleerd dat het OV in Australië NIET aansluit op de vliegvelden. Alles gaat hier met $20 taxi’s of $15 shuttle busjes. Misha en ik hebben nu $2 voor een buskaartje betaald en moesten ongeveer 20 min lopen. Daar gaat geen mens kapot van (nou ja, misschien je rug een beetje). Aangezien ik LICHT bepakt ben (12 kg) is het voor mij een MAKKIE (niet dus!!!) om te lopen. Misha loopt echter rond met een ruime 18 kg op d’r rug. We moeten dan ook herhaaldelijk stoppen, omdat ze het allemaal niet meer trekt (moet je maar niet zoveel kleren, schoenen en sieraden meenemen ;)).
Uiteindelijk komen we ruim van te voren aan. We checken onze tassen in en gaan dan door naar de handbagage check. Hier gebeurt het:
‘Ik geef m’n tas en m’n telefoon af. Ik loop door het detectiepoortje en er gebeurt….. NIETS!’
Haha zal je denken, niks aan de hand.
‘M’n tas en telefoon worden ge-X-rayt door het apparaat en…. weer NIETS!'
Maar dan, dan slaat het noodlot toe. Dit meisje van 22 jaar, met donkerblond haar in een knot, lichtbruine ogen met een paar zwarte stipjes erin, een zalmroze broek aan met een rood hempje erop en witte sneakers eronder wordt uitgekozen om een…..
EXPLOSIETEST
te doen! De hierboven beschreven vrouw is 1m74 en is door de zon al aardig getint. Ze wordt verdacht van het invoeren van gevaarlijke explosieven.
Ik moet m’n tas neerleggen, die wordt gescand door een soort vliegenmepper-of-pollepel-achtig-ding, de zakken van m’n broek, mn horloge, de binnenkant van m’n polsen en handen en m’n schoenen ondergaan dezelfde handeling. De vliegenmepper-of-pollepel-achtig-ding wordt in een soort floppydisk gleufje van een computer gedaan, ‘PIEP, PIEP, PIEP’
NEGATIVE
‘Miss, you are allowed to continue.’ Ik denk dat m’n zwarte stipjes in m’n ogen de boosdoener waren :P
Nou goed, dus eindelijk naar het shopping gedeelte. Maar helaas, dit is een ambtenarenstuk, want alles is al dicht (18:45), dus eet ik maar een 100-gram-bakje-pasta-met-tonijn-en-dille-salade-van-acht-fucking-dollar-tachtig. Hij smaakt wel lekker. Na het eten zet ik een post op Facebook, lees ik het mailte van de marketing meiden van LINDA., stuur ik een mailtje terug, lees ik nog wat reacties, ben ik het stilzwijgend EENS met een gedeelte van de reactie van Loes (:P), krijg ik een mailtje terug van LINDA., hoor ik dat we meer dan 30 min vertraging hebben en stuur ik nog een laatste mailtje.
Uiteindelijk mogen we om 20:45 boarden ipv 19:45. Voordat ik m’n gordel vast heb, zitten we al in de lucht. (Gelukkig maar, want stijgen vind ik altijd het rotste gedeelte!) Ik ben m’n oren nog aan het open slikken of er ligt al een zakje Pretsels op m’n plankje en staat er een blikje Cola Zero klaar. M’n blikje is nog geen eens open of er wordt al gevraagd of ik dinner wil (pasta of vis). Ik neem super lekkere vis, gekruid met… uhm kruiden, beetje rijst en een blaadje van die Chinese pakzooi ;) Een ieniemienie ciabatta met boter erbij en als toetje een ieniemienie reepje Dairy Milk chocolade. Ik ben nog niet aan m’n ciabatta begonnen of ze komen alweer langs met thee en koffie. Als ik alles op heb is het 21:50. Nu nog maar 50 min vliegen en dan zijn we er al.
Op het vliegveld moet je $3 dokken voor een karretje, dus span ik mezelf maar weer in als ezel. Ik neem afscheid van Misha, zij zit in een ander hostel, en ik wacht op m’n lift naar het hostel. Helemaal super geregeld.
Eerst even inchecken en lekker doucehn. Ik lig op een 8-persoonskamer met alleen maar jongens. Het stinkt dan ook naar zweet en stinkvoeten als ik binnen kom. Voor het douchen ruik ik hetzelfde als de kamer, maar nu lig ik lekker schoon in bed. Morgen beginnen de spannende avonturen op de boerderie!
Vanochtend was het uitchecktijd. Aangezien ik met Marion heb afgesproken om te ontbijten bring ik alleen m’n lakens vast terug. Ik dump m’n tas bij Marion op de kamer en we lopen eerst naar Coles (supermarket) voor wat bacon ‘nd eggs. Ik bedoel, m’n laatste ontbijt in Darwin moet even gevierd worden. Brood en fruit heb ik nog, dus dat hoeven we niet te kopen. Ik heb nog twee wraps liggen, wat sla, komkommer en huttekase. Dat wordt m’n lunch. We hebben een uitgebreid ontbijt, ieder twee plakken bacon (0,5 cm dik, plakJES kennen ze hier niet), twee eieren met hele dooier, twee sneetjes brood, twee kiwi’s en een beker sap. Nou, op je gezondheid zou ik maar zeggen! Na het ontbijt bring ik m’n bestek en bordjes terug netzoals m’n keycard. Een klein akkefietje, dat pokkewijf achter die balie zegt dat ik helemaal geen bestek hoor te hebben, los ik weer op, dus eindig ik $20 rijker om 12:00 op straat. Samen met Marion richting de gatis Wi-Fi (durf het bijna geen bibliotheek meer te noemen, ik lijk wel een nerd zo vaak kom ik daar ;)) om de laatste dingen op orde te maken voor vanavond en morgen. Daarnaast heb ik ook eindelijk foto’s kunnen uploaden ;) Hoop dat jullie ze leuk vinden!
Rond 13:30 heb ik alles geregeld, de bus naar het vliegveld (Darwin) is uitgezocht ‘TIK’, shuttle service van vliegveld (Cairns) naar hostel is geregeld ‘TIK’, geld voor credit card afschrijving op rekening gezet ‘TIK’, contactgegevens WWOOF boerderij aan ouders gegeven ‘TIK’, laatste contact met WWOOF host gehad ‘TIK’, vragen hoe het met de meiden van de marketing bij LINDA. gaat ‘TIK’ en last-but-not-least AJAX-Heracles samenvatting gezien ‘TIK’.
Na de gratis Wi-FI gaan we de rest van de middag chillen bij de Lagoon. Ik vind het best wel jammer om die meiden nu achter te laten, was echt een leuke groep. Maar ben er van overtuigd dat ik ze zeker nog wel een keer ga tegenkomen langs de Oostkust ;) Ik bedoel, die is MAAR 2750 km lang, eitje!
Rond 16:00 neem ik samen met Misha van iedereen afscheid. We voegen elkaar toe op Facebook, zodat we kunnen blijven contacten en dan lopen we terug naar het hsotel. Ik trek nog even gauw m'n bikini uit en trek m'n ondergoed aan (zit namelijk wat lekkerder in het vliegtuig) en loop daarna naar de bushalte. We komen precies op tijd aan, want 5 min later staat de bus al voor onze neus. Na een (eigenlijk) best wel een beetje zwaar afscheid van Marion zitten we bepakt en bezakt in de bus. Een echte backpacker foto (backpack op je rug en je daypack op je borst) durf ik eigenlijk niet te maken. Alleen al als je er naar kijkt voel je je wervels drie plaatsen in je kolom zakken ;)
Aangezien de bus 3 min te laat is, missen wij onze overstap. Hierdoor moeten we én 40 min wachten op de volgende én moeten we veel langer naar het vliegveld lopen. Ik heb wel geleerd dat het OV in Australië NIET aansluit op de vliegvelden. Alles gaat hier met $20 taxi’s of $15 shuttle busjes. Misha en ik hebben nu $2 voor een buskaartje betaald en moesten ongeveer 20 min lopen. Daar gaat geen mens kapot van (nou ja, misschien je rug een beetje). Aangezien ik LICHT bepakt ben (12 kg) is het voor mij een MAKKIE (niet dus!!!) om te lopen. Misha loopt echter rond met een ruime 18 kg op d’r rug. We moeten dan ook herhaaldelijk stoppen, omdat ze het allemaal niet meer trekt (moet je maar niet zoveel kleren, schoenen en sieraden meenemen ;)).
Uiteindelijk komen we ruim van te voren aan. We checken onze tassen in en gaan dan door naar de handbagage check. Hier gebeurt het:
‘Ik geef m’n tas en m’n telefoon af. Ik loop door het detectiepoortje en er gebeurt….. NIETS!’
Haha zal je denken, niks aan de hand.
‘M’n tas en telefoon worden ge-X-rayt door het apparaat en…. weer NIETS!'
Maar dan, dan slaat het noodlot toe. Dit meisje van 22 jaar, met donkerblond haar in een knot, lichtbruine ogen met een paar zwarte stipjes erin, een zalmroze broek aan met een rood hempje erop en witte sneakers eronder wordt uitgekozen om een…..
EXPLOSIETEST
te doen! De hierboven beschreven vrouw is 1m74 en is door de zon al aardig getint. Ze wordt verdacht van het invoeren van gevaarlijke explosieven.
Ik moet m’n tas neerleggen, die wordt gescand door een soort vliegenmepper-of-pollepel-achtig-ding, de zakken van m’n broek, mn horloge, de binnenkant van m’n polsen en handen en m’n schoenen ondergaan dezelfde handeling. De vliegenmepper-of-pollepel-achtig-ding wordt in een soort floppydisk gleufje van een computer gedaan, ‘PIEP, PIEP, PIEP’
NEGATIVE
‘Miss, you are allowed to continue.’ Ik denk dat m’n zwarte stipjes in m’n ogen de boosdoener waren :P
Nou goed, dus eindelijk naar het shopping gedeelte. Maar helaas, dit is een ambtenarenstuk, want alles is al dicht (18:45), dus eet ik maar een 100-gram-bakje-pasta-met-tonijn-en-dille-salade-van-acht-fucking-dollar-tachtig. Hij smaakt wel lekker. Na het eten zet ik een post op Facebook, lees ik het mailte van de marketing meiden van LINDA., stuur ik een mailtje terug, lees ik nog wat reacties, ben ik het stilzwijgend EENS met een gedeelte van de reactie van Loes (:P), krijg ik een mailtje terug van LINDA., hoor ik dat we meer dan 30 min vertraging hebben en stuur ik nog een laatste mailtje.
Uiteindelijk mogen we om 20:45 boarden ipv 19:45. Voordat ik m’n gordel vast heb, zitten we al in de lucht. (Gelukkig maar, want stijgen vind ik altijd het rotste gedeelte!) Ik ben m’n oren nog aan het open slikken of er ligt al een zakje Pretsels op m’n plankje en staat er een blikje Cola Zero klaar. M’n blikje is nog geen eens open of er wordt al gevraagd of ik dinner wil (pasta of vis). Ik neem super lekkere vis, gekruid met… uhm kruiden, beetje rijst en een blaadje van die Chinese pakzooi ;) Een ieniemienie ciabatta met boter erbij en als toetje een ieniemienie reepje Dairy Milk chocolade. Ik ben nog niet aan m’n ciabatta begonnen of ze komen alweer langs met thee en koffie. Als ik alles op heb is het 21:50. Nu nog maar 50 min vliegen en dan zijn we er al.
Op het vliegveld moet je $3 dokken voor een karretje, dus span ik mezelf maar weer in als ezel. Ik neem afscheid van Misha, zij zit in een ander hostel, en ik wacht op m’n lift naar het hostel. Helemaal super geregeld.
Eerst even inchecken en lekker doucehn. Ik lig op een 8-persoonskamer met alleen maar jongens. Het stinkt dan ook naar zweet en stinkvoeten als ik binnen kom. Voor het douchen ruik ik hetzelfde als de kamer, maar nu lig ik lekker schoon in bed. Morgen beginnen de spannende avonturen op de boerderie!
-
04 November 2012 - 12:06
Loes:
Renée!! Voel me vereerd genoemd te worden in je blog;-)
Ik volg je nog steeds, loop beetje achter op de verhalen maar gewoon blijven doen want je schrijft hilarisch! Ik doe geen voetbalupdate want daar wordt jij droevig van!
Ik ben blij;-) dan weet je genoeg toch?;) have fun daar! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
