Gelovig stukje

Zondag 21-10, Darwin

Gister ben ik langs een heel mooi kerkje gelopen en zag dat er op zondagochtend om 9:00 een dienst was. Ik had voor mezelf besloten dat als ik vroeg wakker was, ik naar de dienst zou gaan. Je raadt het al, prompt 8:00 was ik wakker. Dus omkleden, insmeren en ontbijtje eten. Onderweg naar de kerk zie ik bijna niemand op straat (iedereen is nog z'n roes van de vorige avond aan het uitslapen). Bij de kerk aangekomen komt er net een touringcar aanzetten. Er stappen wel 30-40 mensen uit die allemaal richting de kerk lopen. Ze doen me allemaal een beetje Grieks aan. Eenmaal in de kerk krijg ik een beetje het idee dat dit zo'n worship kerk is, weet je wel. Zo'n kerk waar iedereen elkaar overhartelijk begroet, waar de minister (zoals ze dat hier noemen) en de deken iedereen een zoen op de wang en een grote 'hug' geven als ze binnenkomen.

De katholieke kerk in Australië is veroordeeld voor het achterhouden van bewijs over het sexueel misbruik in de kerk, dus wat ze 40 jaar geleden met kleine jongetjes deden, kunnen ze nu ook zomaar met 22-jarige toeristen doen, die geen idee hebben van de gebruiken in deze kerk ;) Daarom ben ik blij dat ik via de zij-ingang de grote 'hug' kan ontlopen. Ik krijg netjes een boekje (ja, mam die heb ik bewaard) en ga een beetje achterin de kerk zitten, wat niet zo moeilijk is aangezien de kerk 3x 5 rijen banken telt waar zo'n 6 mensen op kunnen zitten.

Tot mijn verbazing zit een groot gedeelte van de kerk vol met de volgens-mij-ogende Grieken. Daarnaast is achterin de kerk een speelhoekje waar de kinderen kleuren. Maar goed, de dienst begint en gelukkig is de bladmuziek vermeld in het boekje. Uit een soort van volle borst zing ik mee, als er een oudere man naast me komt zitten en de Grieken verderop in de bank uitgebreid begroet. De dienst gaat verder en tijdens de preek (waar ik absoluut geen bal van begrijp, maar ik geloof dat hij het heeft over dat het niet uitmaakt wie er beter is, als je je best maar doet!) kijk ik lekker in de rondte. Tot mijn verbazing zie ik dat een groot deel van de Grieken met elkaar zit te ouwehoeren, heen en weer lopen naar andere banken of onderuitgezakt muziek zitten te luisteren. Het is dus gewoon een imago dingetje naar de kerk gaan hier, een soort van sociaal contact moment.

Iedereen wenst me netjes de Vrede (May Peace be with you) en uiteindelijk begint de communie (uitreiking van het brood en de wijn). Hier ben ik eigenlijk wel een beetje zenuwachtig van, wat als ze het hier nou anders doen? Wat als ze hier de hostie in je mond leggen en je uit de kelk moet drinken? Gelukkig zit ik in de achterste bank, dus kan ik eerst lekker kijken hoe de andere dat doen. Sommige doen het net als bij ons: rechter onder linker hand, hostie op linkerhand laten leggen, pakken met rechts en opeten. Echter drinkt iedereen uit die kelk. Daarnaast maken sommige een kommetje van hun handen en eten ze uit hun handen als de bosjesmannen doen als ze rijst eten. Maar ik ga toch zeker niet uit die kelk drinken? De hele kerk zit vol en ik ben waarschijnlijk als laatste? Weet jij veel? Ik bedoel, ze hebben hier vast allemaal van die ongeneeselijke-niet-westerse-tropische ziektes?

Het moment komt steeds dichterbij en ik maak voor mezelf een besluit. Ik ga echt NIET uit die kelk drinken. Ik krijg de hostie van de minister, pak hem met m'n rechterhand en reik naar de kelk. De vrouwelijke deken begrijpt niet wat ik wil, dus laat ik de wijn maar zitten en loop snel voorbij. Ik vertrouwde die wijn toch al niet helemaal, ik bedoel ten eerste hebben al die mensen eruit gedronken, ten tweede maakte de deken alleen de buitenrand van de kelk schoon nadat er iemand geweest was (terwijl de binnenkant ook wordt geraakt door je mond!) en ten derde die wijn is ROOD.

Na een heel wat-ik-denk Grieks stuk gaan we weer verder. We zingen nog een aantal psalmen (halleluja) en dan is de dienst afgelopen. Op eens begint iedereen tegen me te praten. Wo-wo-wo-wo (op z'n Lucas'). Daar had ik niet om gevraagd. Iedereen wil weten wie ik ben, waar ik vandaan kom, hoe lang ik hier ben, wat ik hier kom doen, hoe lang ik nog blijf... Ik word zowat meegesleurd naar een ruimte ernaast voor thee, koffie en wat lekkers. En wat voor lekkers. Het schijnt dat iedereen iets zelf heeft gemaakt, dus krijg ik van iedereen hapjes in m'n handen geschoven. Krentenbrood met een suiker-glazuurlaagje, een stukje chocolade brownie, geroosterd rozijnenbrood, dorito chips met dip, crackers met zout en tuinkruiden en watermeloen. Ik weet niet wat me overkomt. De mensen zijn zo vriendelijk. Het kost me dan ook bijna een uur om weg te komen. Ik bedoel, het is niet dat ik niet wil blijven, maar ik had met Misha afgesproken om naar de Lagoon te gaan!

Uiteindelijk weet ik me los te rukken van de menigte, moet ik iedereen met een 'hug' vaarwel zeggen en bedanken voor al het lekkers. Als ik in het hostel kom, kan ik wel een douche gebruiken ;)

Nee, ik eet lekker lunch met Misha (zo laat is het ondertussen al), pleeg een kleine stop bij de bieb voor het uploaden van m'n verslag en ga daarna door naar de Lagoon. Daar komen we de reisleider en date van vanavond van Misha tegen. Hij is met een paar vrienden ook aan het relaxen bij de lagoon dus ga ik lekker met de jongens een potje voetballen. Dit zijn eindelijk jongens die verstand van zaken hebben. Ze hebben namelijk een RONDE bal en niet zo'n achterlijk ovaal-ding-dat-alle-kanten-op-stuitert (ik kan het niet eens een bal noemen).

Om 15:30 ga ik terug naar het hostel, want ik ga eventjes met het thuisfront skypen. Als ik in het hostel kom, staat me een verrasing te wachten. Daar staat Marion, het oudste reisgenootje uit Holland :) Super gezellig! Ik vraag of ze vanavond naar de Mindil Beach Sunset Market wil en ze zegt dat ze daar al heen gaat met een paar andere meiden, dus of ik haar wil joinen! Natuurlijk wil ik dat, dus ik beloof haar te sms-en als ik klaar ben met skype.

Na een technisch probleempje zie ik m'n ouders voor het eerst sinds 4,5 week. Af en toe toch wel slikken, maar ben blij ze weer even gezien te hebben. Na skype ga ik meteen door met Marion en de meiden naar de markt. Er zijn twee Deense en twee Schotse meiden bij die super aardig zijn. We besluiten om te lopen (ik ben weer is de enige die de weg weet) en ik hoor de meiden steeds vaker puffen. Ja het is een end lopen, maar ze moeten opschieten want anders missen we de zonsondergang! Totaal uitgeput komen ze aan op het strand en zijn we echt precies op tijd, 10 min later is de zon namelijk al onder. Onder het genot van een drankje blijven we nog een tijdje zitten kletsen. Vond het wel even fijn om met Marion te kletsen. Trok me even door een emotioneel momentje heen.

We besluiten lekker op de markt te gaan eten, (fried noodles met Vietnamese beef broccoli en mixed chicken) en te struinen over de markt. De meiden kopen allerlei arm-, enkel- en vriendschapsbandjes, maar helaas zit er voor mij niets tussen. We gaan nog even lekker bij de muziek luisteren en besluiten rond 21:00 uur terug te lopen. We stoppen nog even bij Shenanigans, de lokale Ierse pub. Ik drink weer een overheerlijke lemon, lime and bitter (een soort limonade, maar dan 10x beter) en we kletsen nog lekker de hele avond door. Rond 22:45 gaan we terug naar het hostel. Ik wil namelijk nog 'eventjes' wassen voordat ik morgen weg ga. Na 35 min is m'n was klaar, is m'n pyjama niet droog en droog ik me na het douchen af met een bijna droge handdoek. Aangezien ik een korte en lange pyjama bij me heb (nee, Chantal, niet m'n pink panther) besluit ik er maar 2 korte van te maken. Met m'n schaar uit m'n EHBO kit knip ik de mouwen van m'n shirt en stroop ik de pijpen van m'n broek op (die kan ik misschien nog wel een keer gebruiken). Nu lekker gewassen en wel op bed belanden. Morgen namelijk uitchecken en nog een laatste dagje in Darwin. Daarna gaan we op naar Cairns en WWOOFen in Evelyn!