Op de boerderie #11 - 'Gemugt'

Vrijdag 02-11, Evelyn

Wááááááááát........ M'n hele benen en armen zitten onder de muggenbeten. En niet van die kleintjes. Neeee, natuurlijk niet. Super grote rode bulten. De tussenstand:
- Been links: 6
- Been rechts: 3
- Arm links: 0
- Arm rechts: 2
- Nek: 1
————————— +
- TOTAAL: 12

Gigantisch gemugt, gedoucht en wel loop ik naar het huis. Ik neem een ontbijtje, loop naar Jeannette en Geoff voor m'n eerste klus van de dag: de plank (wat onderdeel is van een openslaand raam) van de keuken naar de overdekte patio schoonmaken. Hier staat een grote NEP plant op, de schaal met fruit, de automatische handzeep, de broodrooster, de sapcentrifuge (die we vanochtend gebruikt hebben voor overheerlijk grapefruitsap) en nog een aantal prulletjes. Zodra ik de plank leeg heb en de plant heb afgestoft (Jezus, daar kwam echt veel stof vanaf!) komt Kenneth binnen en drinken we met z'n vieren morning tea met chocolade cake, fruit cake of een koekje. Of allemaal, zoals Kenneth doet. Daarna ga ik weer verder met het opruimen van de plank. Dit duurt natuurlijk niet lang dus verzin ik voor mezelf maar een andere klus, de tafel in de overdekte patio opruimen en afstoffen.

Ik hang het tafelkleed buiten als Kenneth vraagt of ik 'm even wil helpen met wat aardappels in zakken doen. Dat wil Renée wel hoor ;) Dus goedgemutst loop ik met hem mee naar de schuur. We pakken 2 jute zakken en beginnen een emmer vol te laden met aardappels. Hij leert me om de goeie aardappels eruit te pikken:
- Zo min mogelijk 'wortels'
- Mooie grote, ronde aardappels
- GEEN rotte plekken
- GEEN zachte aardappels

Na 5 min zitten de aardappels in de zak (ongeveer 20 kg per zak). Natuurlijk wil ik even mijn spierballen laten zien, dus neem ik zelf ook een zak. Poeh, is toch wel een beetje zwaar, maar ik laat me niet kennen. Na deze job die ongeveer 10 minuten geduurd heeft ga ik weer verder met m'n schoonmaakwerk. Ik gooi lekker de radio aan (oeh, I love country music, NOT). Ik heb het idee dat ze met die plaatselijke radiozenders altijd van die stomme quizspelletjes doen. Vandaag is het thema James Bond. De meest idiote vragen worden gesteld.
- Hoe heette de eerste film met Craig Daniel (of heet ie nou Daniel Craig? :P)?
- Wie speelde James Bond in Die Another Day?
- Wie was de eerste James Bond?
Etc... Etc... Etc...

Als er een vraag fout is beantwoord komt er iemand anders aan de telefoon. Dit betekent dus dat er MEERDERE gekken naar dit crazy radiostation zitten te luisteren. Die mensen hebben toch wel iets beters te doen met hun leven? Wereldvrede, armoede, hongersnood, tsunami's, hurricanes, dat soort dingen!

Maar goed, het is beter dan complete stilte om je heen. Als ik ook dat gedaan heb begin ik me een beetje te vervelen dus stort ik me weer op de kubicx. Dat werkt ook niet, want ik wordt met de dag gefrustreerder dat ik 'm niet compleet krijg. Dus ga ik uiteindelijk maar weer verder met de was.

Rond 12:00 vraagt Jeannette of ik nog iets anders aan wil doen voordat we naar de stad gaan. Uhm... Dat klinkt alsof ze wil dat ik iets anders aan doe.
VOOR NA
Paars hempje Paars hempje
Roze shorts Lichtblauwe shorts
Witte (nu rode) gympen Witte (nu rode) gympen

Dus ik kom weer NETJES naar het huis. Jeannette is ook klaar om te gaan. We gaan eerst naar Ravenshoe. Kenneth is ook mee, want we gaan voor zijn drie (van de vier) jongste kinderen een bankrekening openen. Ik loop even rustig het stadJE in, want met bankzaken wil ik me niet bemoeien. M'n iPod en telefoon op zak natuurlijk, maar m'n telefoon heeft ook hier GEEN bereik. Dus moet Lotte nog maar even tot straks wachten als we in Atherton zijn met best-birthday-wishes. Gewapend met m'n iPod als zo'n stok-in-de-vorm-van-een-'Y'-die-je-naar-je-doel-brengt, loop ik te zoeken naar gratis Wi-Fi. Maar nee hoor. Helemaal niks te vinden hier. Balen! Dus loop ik maar weer terug naar de auto. Jeannette en Kenneth komen ook net aangelopen dus gaan we bij de lokale bakker iets eten, namelijk een pie. Kijk eet ik op Lotte d'r verjaardag toch nog een stukje taart.

Uhuuh, een pie is geen taart, maar een bladerdeeg-achtig-pasteitje. Goh, heb ik me daar zo op zitten verheugen! Nou ja, dan probeer ik maar gewoon zo'n pie. Ik neem een bacon, cheese and tomato pie. Nou ik vind het maar raar. Het bladerdeegachtige korstjes is best lekker en de inhoud ook. Je proeft eigenlijk alleen geen bacon of kaas of tomaat. Het proeft eerder naar een soort gehaktprutje-aangemaakt-met-tomatenpuree.

Maar goed, aangezien het al 14:00 is en ik nog niet gelucht heb, gaat dat er wel in. Daarnaast neem ik ook een koppie thee. Ik bedoel, het is hier MAAR 28 graden :D De dame achter de balie vraagt wat voor thee ik wil, dus ik zeg: 'A regular tea, please.' De dame zegt: 'So a white, regular tea.' Ja dat zeg ik toch, domme koe! Nadat ik de helft van m'n pie op heb (zo groot als een sigarettendoosje, sorry kan het met niets anders vergelijken ;)) komt m'n thee. Gadverdamme! Ze heeft MELK in m'n thee gedaan. Wie denkt ze PVD wel niet dat ze is. Je gaat niet zomaar VOL VETTE MELK (dat proef je duidelijk) in m'n thee doen, zonder dat ik erom gevraagd heb?! Grrrrzzzz... Jeannette vraagt waarom ik melk in m'n thee heb. Dat weet ik ook niet zeg ik tegen Jeannette, maar ik vroeg gewoon om regular. Aaaahh, zegt Jeannette, dit is voor haar regular. Nou ja, tegen heug en meug en met 2 (!!!) suikerzakjes (ik heb ook een suikerzakje bewaard voor tante Lucy) erin drink ik het op. Dit is tot nu toe m'n minste maaltijd op de boerderie (en ik was niet eens op de boerderie :P).
Na de lunch gaan we nog een onderdeel voor Geoff halen, een laatste check bij de bank en rijden we naar Atherton. Ondetussen zetten we Kenneth weer thuis af en daar gaan we.

Naar dit deel kijk ik echt uit, want 1) hier heb ik 100% zeker bereik én 2) heb ik McDonalds (lees: gratis Wi-Fi). Als eerste gaan we naar de travelagent van Jeannette. Ze gaat namelijk op 4 februari samen met Geoff een 28-daagse cruise maken van Singapore naar China en Japan. Ze moet nog even een aantal dingen bespreken dus
zit ik eerst gezellig een uur met haar en Su (de dame van het reisbureau) mee te kletsen. Maar ik wil m'n verslagen uploaden. Uiteindelijk zeg ik tegen Jeannette dat ik even een kijkje ga nemen in de stad. Ik zet het op een lopen naar de 'gouden bergen'. En ja hoor! Na 11 dagen in een Blog-loze-periode te hebben gezeten, heb ik jullie genoeg leesvoer voor de saaie vrijdagmiddag gegeven. Ik check nog even gauw m'n mail (bedankt voor het leuke berichtje, moeders) en loop dan weer terug naar het reisbureau. Jeannette is nog steeds niet klaar dus meng ik me maar weer in het gesprek.

Na een tijdje vraagt Su hoe wij 'related' zijn. Uh... NIET! Ik ben haar WWOOFster. 'Oh, isn't she wonderful and handsome. She could have been your granddaughter. And your English is really good!' Kijk, dat zijn nou leuke dingen om te horen (ook al krijg je een rooie kop van het compliment ;))

Uiteindelijk gaan we weer verder. Het is ondertussen al 17:10 en we moeten nog wat dingen voor Kenneth ophalen. We nemen de gok om te kijken of de winkel nog open is. En we hebben mazzel! Daarna rijden we door naar het huis van een vriendin van Jeannette, Elizabeth. Zij komt oorspronkelijk uit Engeland, is typisch Engels, heeft een typisch Engels huis en een niet zo'n typisch Engelse tuin. Als we aankomen denken we dat ze niet thuis is, maar het tuinhek is open, dus wil Jeannette me de tuin laten zien. Tadaaa, ze zijn toch wel thuis. Ik word warm onthaalt door Elizabeth. Ik krijg een ontypisch-Engelse stevige handdruk en een dikke knuffel. Na een hoop nice to meet you's, trek ik m'n schoenen en sokken uit (misschien niet zo goed voor de lucht, maar wel beter voor d'r vloer met al het rode dust overal) en gaan we naar binnen. Haar man, Alan, is er ook en we lopen binnen in een super mooie ruimte die een beetje saai is ingericht. We krijgen thee en moeten absoluut gaan zitten. We krijgen er ook een lekker jam-cakeje bij (uiteraard NIET zelf gemaakt, 'Why bake it, if I can buy it?').

Ik word de kleren van mijn lijf gevraagd, want ze zijn oprecht geïnteresseerd. Ik krijg allerlei verhalen te horen over het Engelse koningshuis, Elizabeths journey-of-life (van Eng, naar N-Z, naar Aus), over haar basisschool lerares mevrouw Dekker die in een Jappenkamp heeft gezeten, over haar twee kinderen en twee kleinkinderen en over de 'kwaadaardige' Duitsers die altijd maar pushy zijn en zich overal tussen weten te krijgen (of dat nou de oorlog of het Engelse koningshuis was, maakte niet uit). We hebben het over het geloof, de moslim immigranten in Nederland en Engeland, mijn ervaringen in Australië, mijn leven als student, hoe ik mijn toekomst zie in het huidige Europa en nog veel en veel meer.

Om 18:30 moeten we er echt vandoor. Elizabeth zegt tegen ons dat Jeannette echt gelijk had, dat ik echt 'wonderful' ben en 'so well mannered' en dat ik echt een 'beautiful olive skin' heb met zo'n 'lovely figure'. Ho ho ho, zo is het wel genoeg. Al die complimenten, daar kan ik allemaal niet zo goed tegen (en dat ben ik ook allemaal niet!) Tijd om te doen, waarom we vanmiddag om 13:00 het huis verlieten, BOODSCHAPPEN! Het laatste wat Elizabeth tegen me zegt is wel héél goed blijven hangen: 'Don't let men interfere your journey to your goals!'

In de supermarkt laden we de kar echt mega vol met fruit, groente, vlees, 4L navul-ketchupfles, 48 (!!!) rollen toiletpapier, yoghurt, thee en nog veel meer. Bij de kassa moeten we dan ook meer dan $200 afrekenen. Poehé, ben ik even blij dat ik niet trakteer! Na de boodschappen bel ik Geoff op om te vragen wat hij wil eten. PIZZA!

Dus hop, daar gaan we, naar de pizzaboer. Hun delen een pizza peperoni met ananas en ik neem een pizza margherita met mozzarella. Eerst nog 30 min naar huis rijden!

Als we thuis aankomen is het 20:15 en heb ik mega trek, dus eet ik in m'n eentje de hele pizza op. Zo lekker was ie eigenlijk niet, veel te veel mozzarella, maar goed food=food!

Na het eten laden we de boodschappen uit en ga ik lekker naar m'n eigen bedje. Morgen beginnen we met het uitmesten van de kamers van de backpackers die komen helpen met de oogst!